هر کاری که برای تربیت فرزندتان انجام می دهید و هر رفتاری که با او دارید، مستقیم بر شکل گیری شخصیت وی اثر می گذارد. تربیت خوب میتواند یک کودک سالم به جامعه تحویل دهد و تربیت نادرست میتواند سبب شکل گیری یک شخصیت ناسازگار، بد قلق و ناموفق در فرزندتان شود.
√ کودک سالم، کودکی امیدوار است.
√ کودک سالم، پر از شوق و امید است
برای او نمی شود، نمی توانم و محال است، معنی ندارد. او اکثرا شاد است و نسبت به امور با دلگرمی نگاه می کند.
√ کودک سالم عزت نفس کافی دارد
این مسأله در سال های مدرسه اهمیت بیشتری پیدا می کند. بسياري از اوقات افت تحصیلی و مشکلاتی که کودکان در مدرسه تجربه می کنند ناشی از اعتماد به نفس پائین آن هاست. در نتیجه درصورتی که فرزندتان دچار کم رویی است و بیش از حد خجالت میکشد برای آنکه در مدرسه دچار مشکل نشود و یا مشکل او به اختلال های روانی مانند فوبیای اجتماعی نیانجامد حتماً دلایل این حالت را مورد بررسی قرار دهید و ترجیحاً مشکل را با یک روان شناس کودک در میان بگذارید.
√ کودک سالم دیگران را دوست دارد
کودک شما هنگامی سالم و سازگار خواهد بود که اشخاص دیگر را دوست داشته باشد، قابلیت هم دلی داشته باشد و دلش بخواهد با افراد دیگر معاشرت یا کار جمعی انجام دهد. کودک منزوی یا کناره جو اصلاً شخصیت سالم و سازگاری نخواهد داشت.
کودک سالم به حضور در جمع هم سن و سالانش علاقمند است
√ آنها را تحسین کنید.
√ به بچه ها محبت بدون قید و شرط نثار کنید.
√ خانه ای امن و مطمئن فراهم کنید.
√ گاهی همبازی آن ها شوید.
√ در صورتی که اشتباهی مرتکب میشوند از اظهار نظرهای کنایه آمیز پرهیز کنید.
- اضطراب و نگرانی دایمی
- کابوس های دایمی شبانه
- نمره های کم علی رغم کوشش زیاد
- کوتاهی در انجام تکالیف مدرسه
- سرپیچی دائمی از رفتن به مدرسه یا شرکت در فعالیت بچه ها
- بیش فعالی یا بیقراری
- پرخاشگری و ناآرامی دایمی
- بد اخلاقی دائمی
- افسردگی، غم، زودرنجی
نکته پایانی
برای این که در آينده بتوانیم کودکان سالمی تحویل جامعه بدهیم باید محیطی امن را برای رشد آنها آماده کنیم، بنابراین درصورتی که خود والدین مبتلا به اختلال های روانی هستند، قابلیت کنترل خشم خود را ندارند یا نسبت به مواد مخدر و روانگردان ها اعتیاد دارند، بهتر است پیش از بارداری و فرزند دار شدن این مشکلات خویش را رفع کنند تا کودک بتواند وارد محیطی امن شود.
والدین همچنين باید محیطی سازنده برای فرزندان خویش ایجاد کنند، یادگیری کودکان در ۲ تا ۳ ماه اول به صورت غريزي است، ولی بعد از این سنین در محیط خانه، کودکان به تدریج مهارت های گوناگون را یاد می گیرند.
