ورود/ثبت نام

چرا محبت و چگونه به فرزندمان محبت کنیم؟

به نام خدا 

چرا محبت و چگونه به فرزندمان محبت کنیم؟



وقتی کودکی را در راه داریم مراقبتهای ویژه ای را انجام می دهیم و تمام هم و غم ما این است که سالم به دنیا بیاید و بعد از به دنیا آمدن حواسمان به خوراک ، پوشاک ، بهداشت و رشد جسمانی کودک معطوف است . اما چقدر تلاش می کنیم به جنبه های روحی فرزندمان توجه داشته باشیم ، چقدر تلاش می کنیم فرزندمان را درست تربیت کنیم و در کنار مادیات به جنبه های روحی و معنوی کودکمان که در تربیت و سرنوشت او تاثیر مستقیم و زیادی دارد توجه داشته باشیم ؟
کودک ما تشنه و شیفته ی محبت است ،تشنه ی توجه و حمایت از جانب والدین ‌، ما در تعالیم دینی مان بسیار به محبت زیاد کردن به کودکانمان سفارش شده ایم از جمله امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: بر تو واجب است که به فرزندت محبت و دلسوزی داشته باشی.  هم چنین محبت به فرزندان آنچنان برکاتی در زندگی خواهد داشت که امام صادق (ع) میفرمایند : خداوند به بنده ی خود رحم می کند به خاطر محبت زیادی که به فرزندش دارد.
و پیامبر اکرم (ص) می فرمایند : کسی که فرزندش را ببوسد خداوند برایش حسنه ای می نویسد و کسی که او را خشنود سازد خداوند در روز قیامت _ که همه در هراس هستند _ او را خشنود خواهد ساخت.
فرزند ما مانند یک نهال است همانطور که نهال به خاک خوب ، آب ، نور خورشید به مقدار لازم برای رشد و شکوفایی اش نیاز دارد کودک ما هم برای سلامت روحی و تربیت مطلوب به محیط مساعد ، محبت زیاد و متعادل (که نه تفریط در آن باشد و نه افراط )و تربیت صحیح برای رشد و بالندگی اش احتیاج دارد . پس محبت کردن و داشتن روابط عاطفی و صحیح بین والدین و فرزند یک نیاز فوری و واجب است .
کودک ما گاهی گریه می کند فقط به خاطر اینکه نیازش در آغوش قرار گرفتن و مورد محبت واقع شدن از جانب والدین به خصوص مادر است نه نیازهای مادی .

کودکان آینه تمام نمای والدین هستند بنابراین خانواده تاثیر مهمی در شکل گیری شخصیت کودکان دارد

اگر ما از زمانی که کودکمان به دنیا می آید توجه لازم و کافی به او داشته باشیم و همراه با بالا رفتن سن او با توجه به نیازهای متفاوت و گاه پیچیده ی او (که گاه حتی نیاز به متخصص دارد) انعطاف پذیر باشیم در واقع پیشگیری از حالات و شرایط دشوار و بدی کرده ایم که ممکن است به رشد روحی و شخصیت فرزندمان لطمه بزند از جمله اعتماد به نفس نداشتن ، افسردگی ،مسئولیت پذیر نبودن ، اعتیاد به مواد مخدر یا روانگردانها ، احتیاج به دیده شدنها و دوست گرفتنهای ناباب ، مبتلا شدن به شخصیت ضد اجتماعی ، مرتکب خلافهای اجتماعی و یا بی عفتیها شدن و.....
اگر کانون خانواده گرم و صمیمی باشد و والدین اولین دوست صمیمی باشند که کودک ، نوجوان یا جوان ما او را همراه خود دارد نیازهای عاطفی ،روانی، جسمی ،معنوی اش در فضای گرم خانواده برطرف می شود در واقع ما شخصیت او را شکوفا کرده ایم روح و روانش را به بالندگی رسانده ایم خانواده را محل امنی قرار داده ایم که در مقابل ناملایمات ،دشواری ها و گاه تضادهای فرهنگی اجتماع پناهگاه و محل آرامش و امنیت و اطمینان فرزندمان است .
در چنین خانواده ای فرزند از اتحاد و روابط صمیمی پدر و مادر لذت میبرد فرزندی که با تمام وجودش صداقت ، تلاش ،محبت، معنویت و مسئولیت پذیری و.... والدینش را حس می کند گاه اگر تذکری هم به او به خاطر رفتار ناصحیحش (آن هم تنهایی نه در حضور جمع) داده شود با دل و جان می پذیرد یا حداقل عمیقا به آن فکر می کند . در چنین محیط امن و سالمی اگر آفتی حتی کوچک هم گریبانگیر یکی از اعضای خانواده شود همه بسیج می شوند تا قبل از ریشه دواندن آن در جان و روح آدمی  عزیزشان درمان شود .
اما محبت یعنی چه؟  هر چند محبت کردن با توجه به نیازها و در سنین مختلف متفاوت است اما سعی می کنیم بدون در نظر گفتن سن خاصی کمی عام در مورد آن صحبت کنیم ، محبت گاه می تواند یک در آغوش گرفتن ،نوازش کردن و بوسیدن ساده باشد گاه هم ابراز عشق کردن با کلمات تو وجودمی ،دوستت دارم ،عاشقتم ،عزیزدلمی ، غم تو داغونم میکنه ، تمام فکرم خوشبختی و سعادت تویه و..... بله منظور بیان کردن و اظهار کردن محبت قلبی و خجالت نکشیدن از گفتن کلمات محبت آمیز به اعضای خانواده است.
و گاه محبت میتواند تهیه ی لوازم و وسایل مورد علاقه فقط صرف اینکه به فرزندمان بگوئیم به مناسبت تشکر از رفتار خوبت یا اینکه بگوئیم به مناسبت اینکه بگوئیم خیلی دوستت داریم و گاه میتواند حرف زدن باشد در مورد مسائل مختلف و یا حتی پختن غذای مورد علاقه و ....
اما منظور لوس شدن نیست محبت و عشق ورزیدن باید بی قید و شرط باشد به جز مواقعی که احساس کنیم فرزند ما دارد بد تربیت میشود پس مثل یک پزشک که همه ی علائم حیاتی را چک می کند تا از سلامت جسمی اطمینان پیدا کند  باید مراقب و هوشیار و دغدغه مند در تربیت صحیح فرزندمان باشیم و علاوه بر آن برای آرامش روحی روانی، اطمینان قلبی و اعتقادات معنوی عزیزدل و ثمره ی زندگیمان تلاش کنیم .
ان شاءالله در آینده و فرصتهای بعدی تلاش می شود به بعضی راه کارها بیشتر پرداخته شود .